kisah urang banua sembahyang baroko

WAYAH anum, Palui takanal wangal.
Gawiannya bilang kada sampraka.
Macam-macam diulah,
rancak jua marga tingkahnya urang sakampungan
tumbur.
Mun di muara gang ada nang batumburan, kada lain
pasti ulah si Palui.
Tapi limbah Palui malelek anak panghulu, tapaksa
Palui maubah kalakuan.
Inya sudah kada lagi bakaluan mambala.
Nang biasanya bakumpul-kumpul di muara gang,
baubah banyak bakumpul di langgar.
Inya umpat jua balajaran mangaji lawan
mandangarakan caramah atawa urang bakajian.
Ngaran baharinya kada tapi ingat diri, makanya Palui
bilang kada tahu alip bungkuk.
Lalu-ai waktu itu Palui kangalihan balajar. Tapi
panghulu katuju haja lawan Palui marga mau
maubah lawan kalihatannya bujur-bujur insaf.
Makanya lakas panghulu mangawinakan lawan
anaknya, supaya nyaman maajari. Kasihan mun
kada baubah sampai tuha.
“ Aku ini syukur banar ding-ai, syukur alhamdulillah
dibari kasampatan batubat, lawan balajar baik lawan
abah atawa lawan tuan guru nang lain, ” ujar Palui
waktu baduaan lawan bininya.
“ Ayuha, ka’-ai. Ulun tasarah pian haja, handak
umpat balajaran saban kamarian silahakan haja,”
bini Palui manyahuti.
Malihat Palui baubah kalakuan, bubuhannya banyak
nang katuju.
Rami pulang kakawalan nang bahari pina wangal-
wangal umpat balajaran. Kaadaan di kampung
baubah,
kada lagi rancak tumbur,
wayah ini rami mun ada gawi sual kaagamaan.
Suah sakali Palui kakalahan waktu balajar
sambahyang.
Waktu itu guru maajari kaya apa basambahyang
nang bujur. Ujar sidin :
“Sambahyang itu rukunnya ada tigawalas parkara.
Matan takbiratul ihram sampai ka salam. Kalu
sambahyang wajib baruku, mun tatinggal ruku
maka sambahyangnya kada sah. Iya kalu Mak-ai”.
Guru sambil manggayai Tulamak nang pina ngantuk
mandangari papadah ustadz.
“ Inggih guru-ai. Tapi pabila puasa baruku, batal kalu
puasanya,” Tulamak kada mau kalah.
“Saratus gasan Tulamak,” ujar guru manyahuti
tatakunan Tulamak.
Palui sabujurnya kada tapi paham, tagal supan
handak batakun, makanya inya badiam haja.
Bulik balajaran, Palui handak banar mampraktikakan
palajaran nang didapatnya kamarian tadi.
imbah baudu, badadas inya mancari rukunya,
diambil sabilah lalu dihisapnya nang lain
dikantunginya.
Sambil sambahyang, Palui lipus-lipus baruku.
“ Uuuiiii…. ka’-ai, kanapa sambahyang sambil
baruku. Kada bulih pang…..!” bini Palui abut bakuriak
malihat lakinya sambahyang lawan ruku bacukingan
di muntung.
Mandangar bininya tumbur managur, Palui
bamandak sambahyang. Inya maucap :
“ Anu ding-ai, ujar guru sambahyang wajib baruku,
mun tatinggal ruku sambahyangan kada sah.
Makanya aku tadi baruku lawan ini mangantungi
ruku supaya sambahyangku sah, ”
“Astaghfirullah…….” bini Palui badzikir. “Kada kaya itu
pang ka’-ai, pian tasalah pangartian.
Maksud tuan guru sambahyang wajib baruku itu
kadanya malikit lawan mahisap ruku pang, tapi
baruku itu mambungkuk sambilan puluh darajat
sambil mambaca doa ruku. Itu dilakuakan limbah
tuntung mambaca ayat, ” ujar bini Palui
manjalasakan lawan lakinya.
“ Oooo… kaya itu kah. Maklum ding-ai, aku tadinya
gin ragu-ragu tagal supan batakun. Sualnya ikam
sama tahu kalu, bubuhannya kalu aku batakun jadi
huhulutannya, ” Palui manjawab.
“Makanya jar paribasa supan batakun sasat di jalan,
ka’- ai,” ujar bini Palui.
Tapi kesah ini bini Palui haja nang tahu, sualnya Palui
bapasan banar jangan dikesahakan ka siapa-siapa.
“ Supan banar aku ding-ai mun kadangaran ulih
bubuhannya,” ujar Palui....
By up_revolution